شناسایی ملاکهای جذب اعضای هیئت علمی در ایران (پژوهش آمیخته)

هدف: هدف از انجام این پژوهش، شناسایی ملاکهای جذب اعضای هیئت علمی در ایران با تمرکز بر دانشگاه محقق اردبیلی بود. روش: برای نیل به هدف، از مطالعۀ موردی استفاده شد. ابتدا داده‌های کیفی و بر اساس یافته‌های آن، داده‌های کمّی گردآوری و تحلیل شدند. جامعۀ آماری در مرحلۀ کمّی، 253 نفر از اعضای هیئت علمی دانشگاه محقق بودند که با نمونه‌گیری تصادفی ساده، 114 نفر برای نمونه‌گیری برآورد شدند. در بخش کیفی نیز با استفاده از نمونه‌گیری هدفمند، 10 نفر تحت مصاحبه‌های عمیق قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده‌ها در بخش کیفی، مصاحبۀ نیمه سازمان‌یافته بود که از روش سه‌بعدی نگری و بازخورد مشارکت‌کننده برای اعتباریابی آن استفاده شد؛ در بخش کمّی نیز پرسشنامۀ محقق ساخته بود که ضریب آلفای کرونباخ آن 78% بود. برای تحلیل داده‌های کیفی از تحلیل محتوای استقرایی مبتنی بر کدگذاری باز و در بخش کمّی از مدل معادلات ساختاری با نرم‌افزار Pls استفاده شد. یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که ملاکهای مدّ نظر مسئولان جذب، شامل ملاکهای پژوهشی(توجه خاص و معنا‌دار به چاپ مقالات در مجلات مرتبط با رشته تخصصی، تألیف و ترجمه کتاب، مجری یا همکاری در پروژه‌های پژوهشی) و ملاکهای آموزشی(سوابق تدریس، عضویت در بنیاد نخبگان، تسلط به زبان انگلیسی) و ملاکهای اعتقادی بود. نتایج مرحلۀ کمّی نشان داد که مدل دارای برازش مناسب است. تمام ملاکهای جذب و استخدام اعضای هیئت علمی از نظر اساتید مهم تلقی می‌شود. نتیجه‌گیری: دانشگاهها با به کارگیری شاخصهای موجود می‌توانند اعضای با استعدادی را در دانشگاه به عضویت خود درآورند.